Windkracht 10 - 09. WK Brassband 2005

WK10-09
  • Beschrijving

Hoogtepunten Wereldkampioenschap Brassbands 2005

Deelnemers uit Engeland,, Nieuw-Zeeland, U.S.A., Zwitserland, België en Nederland streden om de hoogste eer.

 

1) Edward Grieg/Horward Lorriman – Prelude from the Holberg Suite;

Sietse Hamersma (dirigent) – Provinciale Brassband Groningen

2) Jan van der Roost – Homage;

Géo-Pierre Moren (dirigent) – Brassband Treize Etoiles  (Zwitserland)

3) Anthony Ritchy – Clouds;

David Gallahar (dirigent) – National Band of New Zealand

solist: David Bremner, trombone

4) Leslie Condon – Call of the Righteous ;

Frans Violet (dirigent) – Brassband Willebroek (België)

5) Dmitri Shostakovitch – Allegro from Piano Concerto No.2;                    

Ray Farr (dirigent) – Reg Vardy Brass Band (UK)

Solist: Andy Nercessian, piano

6) Ethan Thompson – The Flying Slide; 

Géo-Pierre Moren (dirigent) – Brassband Treize Etoiles (Zwitserland)

solist: Bertrand Moren, trombone

7) Philip Sparke – Music of the Spheres;

Frans Violet (dirigent) – Brassband Willebroek (België)

 

Uiteindelijk werd  Brassband Treize Etoiles uit Zwitserland wereldkampioen. Zij openen hun deelname aan dit programma met Homage van de succesvolle Belgische componist Jan Van der Roost. Het gelegenheidswerk Homage werd in 1993 gecomponeerd naar aanleiding van het 20-jarig dirigentschap van Jan de Haan bij de brassband Soli Deo Gloria uit Leeuwarden. Het verrassingsgeschenk van de band aan haar jubilerende dirigent is gebaseerd op het koraalthema uit de “Orgelsymfonie” van Camille Saint-Saëns. Verder gebruikte de componist ook notenbenamingen die verwijzen naar de namen van dirigent en orkest wat leidde tot de notenreeks DEGAH. De knappe verwerking van beide elementen resulteerde in een prachtig eerbetoon aan deze spilfiguur van de Nederlandse blaasmuziek.

Brassband Willebroek uit België werd een uitstekende  tweede. Zij besluiten dit programma met het verplichte werk Music of the Spheres van de Britse componist Philip Sparke. De titel verwijst naar de theorie van Pythagoras die beweert dat de kosmos beheerd wordt volgens dezelfde wetten die de verhouding tussen de frequenties van de noten van een toonladder bepalen. Volgens de Griekse geleerde stemmen deze verhoudingen ook overeen met de afstanden van de zes gekende planeten tot de zon, terwijl elke planeet een muzieknoot produceert die bijdraagt tot een hemelse melodie die wij aardbewoners helaas niet kunnen horen.